Fundamentos NDIR

Os elementos que  intevienen na detección son: emisor de infravermellos, cámara de  muestreo, filtro de lonxitude de onda e detector de infravermellos.

Lilly Bolero. NDIR. CC-BY-SA

O gas  a detectar(dióxido de carbono) entre a fonte de infravermellos e o detector absorbe radiación  infravermella de determinada lonxitude de onda. O filtro absorbe todas as lonxitudes de onda menos a absorbida polo dióxido de carbono. O detector rexistra a cantidade de infravermello non absorbido, e desta maneira pódese saber a cantidade de dióxido de carbono que está presente. A expresión matemática que describe o fenómeno é a ecuación de  Beer- Lambert:

$I=I_0.e^{Ksc}$

$I_0$ é a intensidade de luz nunha cámara vacia.
$K$  é o coeficiente específico de absorción.
$c$ é a concentración do gas obxectivo.
$s$ é a lonxitude do tramo de absorción.

É un sistema de moi alta precisión e de baixo consumo.
Aquí témolo noso sensor nas mans de Yeray:

Lilly Bolero. Sensor K30. CC-BY-SA